पाऊस

मी वळून तुला सामोरी गेले नाही 

बाहू फैलावून मी तुला कवेतही घेतले नाही

मन तुकवून केवळ तुझे अघमर्षण मी झेलत राहिले 

शोधात राहिले ओलेपणापूर्वीचा  कोरडा स्पर्श 

मातीचे कितीतरी थर कोरत 

बुजऱ्या आवेगाने मी भिजत राहिले वर्षावात 

आणि अलिप्तप णाच्या  चिल खताने बचाव करत राहिले 

तू हलवून सोडलेस मला आणि 

मी तुला स्थिरतेत शोधात राहिले 

तू हवा असून नकोसा 

नको असून हवासा 

तू पाऊस वर झंझावात होऊन 

कोसळलास तडातडा 

मी द्विधेत हि चिंब भिजून घरात शिरले 

खिडकी बंद करण्याचे आणि उघडण्याचेही 

धैर्य माझ्यात उरले नाही. 

-कौमुदी.