विरहिणी

दवबिंदुंचे सिंचन घेऊन ...
हिरवे गर्द अवगुंठन लेऊन ...
सजलेली मी!
अभ्राच्छादित तुझ्या मुखाचे चुंबन घेते
शतजन्मांची तान्हेली मी
... तुज सखया रे ....
मम पीडेचे दर्शन देते....

गाते मी गीत तुझ्या प्रीतीचे
तव तृप्तीचे बीज उरी साठवते
अंकुरते मी तुझिया अस्तित्वातून
मी सखया रे तव प्रीतीतच न्हाते

... स्पर्श तुझा हिरवा हिरवा
मम काया नीलकांती होते
हरवून धुक्यात निळाई
आंतरी अस्तित्व तुझे शोधते

तव प्रेमदिठीला पारखीच
हि विरहिणी झुरते
हृदयंगम लेऊन पिवळा शेला
तव क्रोधकटाक्षी जळते 

हे तप्त तापसा हि
प्रेम तपस्या स्वीकारुनिया घे रे
मी पृथ्वी तव आंतरभावी
तू मम प्रेमाम्बर हो रे !!!

                             -कौमुदी